Deri më sot Erion Veliaj është ankuar për metodat e hetuesve të SPAK, që i vunë prangat dhe e dërguan pas hekurave të qelisë, por Veliaj nuk e kishte provuar ende ç’të bëjnë shokët e partisë. Këta nuk po e lënë as të ankohet për shkarkimin si kryetar bashkie.
Natyrisht, sipas një procesi të dirigjuar nga Edi Rama, presidenti Bajram Begaj e mbylli kapitullin “Veliaj” dhe shpalli datën e zgjedhjeve në Tiranë në datën 9 nëntor, bashkë me atë të 5 bashkive të tjera. Dekreti e hedh në koshin e plehrave ankimin që Erion Veliaj dorëzoi Gjykatën Kushtetuese. Në teori, ai mund të vlejë si precedent juridik, por praktikisht me caktimin e datës së zgjedhjeve dhe me zëvëndësimin e Veliajt në Bashki, vendimi i Kushtetueses zhvlerësohet dhe humbet efektin e menjëhershëm.
Ankimi në Kushtetuese/ Erion Veliaj “ngrin” fushatën e PS për Tiranën
Gjithsesi për t’ia mohuar kryebashkiakut të drejtën e ankimit në Kushtetutese, presidenti Bajram Begaj është detyruar të bëjë një nga piruetat më të spikatura ligjore të viteve të fundit. Ai ka ndjekur besnikërisht vijën logjike që i kishin vizatuar juristët e qeverisë; se shkarkimi i Veliajt nuk u krye me firmën e Edi Ramës, por me vendim të Këshilli Bashkiak, ndërsa vendimi i Qeverisë kishte thjeshtë një vlerë “sigluese” e procedurës.
Pikërisht ky dallim, e zhvendos të gjithë çështjen nga juridiksioni i Kushtetueses tek ai i Gjykatës Administrative.
Sipas sqarimit të Begajt, kryebashkiaku Veliaj u shkarkua për 3 muajt në mungesë në detyrë dhe jo për shkelje të rënda të Kushtetutës apo të ligjit. Kësisoj, Veliaj nuk duhej ta ankimonte vendimin në Gjykatën Kushtetuese, por në Gjykatën Administrative.
“Këshilli i Ministrave ka referuar tek kuadri ligjor, i cili përcakton se shkarkimi për “mosparaqitje në detyrë për një periudhë 3-mujore të pandërprerë” përbën rast të ndryshëm nga shkarkimi “për shkelje të rënda të Kushtetutës ose të ligjeve” citon Begaj, që duke ndjekur këtë logjikë ka firmosur dekretin për datën e zgjedhjeve.
Duke ndjekur këtë arsyetim, Begaj hodhi firmën në dekretin e shpalljes së zgjedhjeve.
Por këtu nis përplasja mes dy logjikave juridike. Në njëra anë, Kushtetuta është e qartë: neni 115 pika 2 thotë se kur një kryetar bashkie i drejtohet Gjykatës Kushtetuese, vendimi i qeverisë që e shkarkon “pezullohet automatikisht”.
Në këtë kuptim, ankimi i Veliajt duhej të kishte ndalur procesin e zëvendësimit të tij derisa Kushtetuesja të merrte vendim. Por Presidenti mbështet logjikën e qeverisë: që nuk bëhet fjalë për “shkelje të Kushtetutës”, por për një rast të ndryshëm, atë të “mosparaqitjes në detyrë”, i cili nuk bie nën juridiksionin e Kushtetueses, por vetëm të Gjykatës Administrative.
Erion Veliaj kishte llogaritur që do të përfitonte nga mbrojtja kushtetuese. Në fakt, Kushtetuesja e pranoi ankimin e tijdhe në këtë rast, gjë që e bindi Veliajn se vendimi i shkarkimit pezullohej automatikisht. Por dekreti i Presidentit tregoi se ky mbrojtje nuk vlen praktikisht, sepse procedura tashmë ka kaluar në një tjetër binar ligjor, ku Kushtetuesja nuk ka më fjalë.
Përtej nuancave juridike, procesi në thelb është politik. Begaj ka zgjedhur t’i bindet Edi Ramës që ka dalë hapur duke udhëhequr betejën e kryebashkiakut të burgosur.
Me këtë dekret, Rama thjesht vazhdoi atë që kishte nisur me përgatitjet për fushatën e Tiranës. Nga Begaj nuk priteshin surpriza. Mbetet për t’u parë se si do të reagojë Erion Veliaj që gjithnjë ka në tryezë opsionin “edhe nëse më dënon, prap partia ime më dënon”.
