“The Simpsons” i thonë lamtumirë një tjetër personazhi ikonik. Në episodin e transmetuar më 16 nëntor, gjatë predikimit të Reverend Lovejoy, një notë e çrregullt organoje ndërpreu shërbesën. Të gjithë kthejnë kokën: Alice Glick, organistja e moshuar e kishës është rrëzuar mbi tastierë dhe qëndron e palëvizshme. Një vdekje e papritur dhe groteske, në përputhje të plotë me frymën e serialit më të gjatë të animuar të transmetuar ndonjëherë në televizion.
“Në një farë mënyre, Alice, organistja, do të jetojë përgjithmonë përmes muzikës që krijoi”, – konfirmoi bashkë-producenti ekzekutiv i serialit Tim Long për “Entertainment Weekly” pasi u transmetua episodi. “Por në një kuptim tjetër, më të rëndësishëm, po: ajo ka vdekur” – shtoi ai.
Këtë herë, nuk do të ketë kthime surprizë. Largimi i Alice Glick është zyrtar dhe i përhershëm, ndryshe nga vdekjet “e përkohshme” që kemi parë në të kaluarën. Personazhi i Glick u shfaq për herë të parë në vitin 1991 dhe u dublua fillimisht nga Cloris Leachman dhe më pas nga Tress MacNeille. Personazhi doli edhe në sezonin e 23-të, për t’u rishfaqur më pas. Tani, produksioni i ka dhënë lamtumirën e saj të fundit: “Alice nuk do të kthehet kurrë”.
Alice ia la të gjithë pasurinë e saj shkollës, duke kërkuar që ajo të përdoret për të financuar një program të ri muzikor. Lisa është entuziaste për projektin, ndërsa Joe Quimby III, nipi i kryetarit të bashkisë, udhëheq një protestë për t’i kthyer fondet në një festival masiv 3-ditor muzikor. Kështu fillon një konflikt që është tërësisht në stilin e Simpsonëve, ku etika takohet me satirën dhe idealet shkollore përplasen me ambicien politike, mes shakave, dialogut të mprehtë dhe ironisë sociale.
Bashkë-drejtuesi i serialit Matt Selman u shpreh: “Meqenëse episodet e ardhshme të Simpsons janë të gjitha fantazi spekulative, ato janë të gjitha të ndryshme çdo herë. Marge ndoshta nuk do të vdesë më kurrë. Është një paradoks i mallkuar, por njerëzit e pranojnë gjithsesi. Historia dhe personazhet vijnë të parat; universi kinematografik duhet të vijë i dyti.”
Një paradoks që, edhe një herë, përcakton forcën e serialit: “The Simpsons” e trajtojnë linearitetin si një opsion, jo si një detyrim. Megjithatë, në një botë ku vdekja është shpesh e përkohshme, kjo humbje përfundimtare i kujtoi audiencës se sa shumë janë pjesë e kujtesës kolektive, qoftë edhe personazhet e vegjël.
