Paul Scholes ka bërë një hap pas duke lënë vendin e tij si opinionist televiziv. Legjenda e Manchester United ka zgjedhur të reduktojë ndjeshëm angazhimet profesionale për të kaluar më shumë kohë me djalin e tij, Aiden. Djali, me autizëm jo verbal, i diagnostikuar kur ishte dy vjeç, kalon gjysmën e javës me të atin sipas marrëveshjes pas divorcit, dhe ish-futbollisti e ka organizuar jetën e tij për ta shoqëruar në të gjitha aktivitetet që ai zhvillon.
Ka qenë gjithmonë kështu edhe kur ishte ende në aktivitet, një situatë për të cilën ai ka vuajtur, pasi e kishte tepër të vështirë të pajtonte jetën si futbollist me atë të prindit. Anglezi është hapur duke folur për këtë në podcastin Stick to Football, të cilin e drejton së bashku me disa ish-yje të tjera të futbollit anglez, dhe për herë të parë ka treguar me transparencë historinë e tij personale.
Scholes rrëfen marrëdhënien me të birin
Aiden është më i vogli nga tre fëmijët e tij, të gjithë të lindur nga martesa me ish-bashkëshorten Claire Froggatt, nga e cila është divorcuar në vitin 2021. Ai qëndron me të tri herë në javë dhe Scholes e shijon çdo moment që ka në dispozicion me të birin: “Gjithë puna që bëj tani përqendrohet rreth rutinës së tij, sepse ai ka një rutinë mjaft të rreptë çdo ditë, ndaj vendosa që gjithçka që do të bëj do të jetë e përqendruar tek Aiden.” Ky është edhe arsyeja pse ka vendosur të mos e vazhdojë karrierën si opinionist televiziv, në mënyrë që të ketë më shumë kohë për ta shoqëruar në aktivitetet që i pëlqejnë më shumë: “Ai nuk e di se çfarë dite apo ore është, por nga ajo që po bëjmë, e kupton se çfarë dite është. Do të mbushë 21 vjeç në dhjetor.”
Ish-“Silent Hero” i Manchester United ka pranuar se ka pasur shumë vështirësi për të menaxhuar djalin e tij kur ishte ende lojtar, dhe i është dashur kohë për t’i treguar të vërtetën trajnerit dhe bashkëlojtarëve: “Shpesh shkoja në stërvitje me shenja pickimesh apo gërvishtjesh nga Aiden, për shkak të frustrimit që ai ndiente ngaqë nuk kuptohej. Më kujtohet hera e parë pas diagnozës, pas një ndeshjeje në Derby. Nuk doja aspak të isha aty dhe të luaja. Trajneri më la në stol javën pasuese, dhe në atë moment ende nuk ia kisha thënë askujt.”
Ai ka pasur përballë një situatë që për të dhe bashkëshorten ishte krejt e re: “Nuk besoj se mjekët e diagnostikuan para moshës dy vjeç e gjysmë. Por e kuptoje menjëherë që diçka nuk shkonte, dhe pastaj erdhi diagnoza, për të cilën unë nuk kisha dëgjuar kurrë më parë.”
