Nga Stefano Montefiori, Corriere della Sera
Një president emeritus në burg është një ngjarje e paprecedentë për botën e jashtme më të gjerë, dhe gjithashtu për mikro-shoqërinë e mbyllur të La Santé, burgut që ka mbajtur Nicolas Sarkozy që nga e marta. Ardhja e ish-kreut të shtetit 70-vjeçar ka prishur rutinën e afërsisht 1,200 të burgosurve të mbyllur në një strukturë të projektuar për 600 persona, dhe efektet e kësaj anomalie u ndjenë menjëherë. Tre të burgosur u transferuan dje dhe u vendosën në paraburgim për regjistrim me telefonat e tyre celularë që supozohet se janë të ndaluar dhe më pas për ndarjen në mediat sociale të britmave dhe fyerjeve drejtuar Sarkozy gjatë natës së gjatë midis të martës dhe të mërkurës, e para e tij në burg.
“Sarko, zgjohu!”, “Mirë se erdhe, Nicolas, le të argëtohemi pak!”, “Sarko, bir i një… ngrihu!”. Nuk ka gjasa që ish-presidenti, pavarësisht se ishte në izolim dhe mbante tapa veshësh të rekomanduara nga avokatët e tij, të mos i dëgjonte britmat tallëse që zgjatën me orë të tëra. Një nga videot e fyerjeve u ripostua nga Marine Le Pen, e cila aktualisht po mbron Sarkozy-n, padyshim e motivuar nga solidariteti i sinqertë personal dhe ndoshta edhe nga motive politike. “Jam i sigurt se disa do të jenë të lumtur për këtë situatë,” shkruan udhëheqësi i Rassemblement National në X. “Por dua të besoj se miliona francezë janë të neveritur, ashtu si unë. Pavarësisht asaj që mendon e majta ekstreme, Sarkozy, i burgosur për shkak të ekzekutimit të menjëhershëm të dënimit të tij, nuk është ‘një i burgosur si të tjerët’.”
Pas vitesh thirrjesh për dënime më të ashpra dhe sharjesh kundër “papajtueshmërisë gjyqësore”, Marine Le Pen ka zbuluar virtytet e procesit të rregullt ligjor pasi u dënua muaj më parë, jo me burg, por me pamundësi për të gjykuar – me ekzekutim të menjëhershëm të dënimit, menjëherë pas vendimit të shkallës së parë.
Ashtu si Sarkozy, Marine Le Pen ka apeluar dhe për këtë arsye konsiderohet e pafajshme. Megjithatë, nëse ish-presidentja, e supozuar e pafajshme, shkon gjithsesi në burg, ajo rrezikon të përjashtohet nga zgjedhjet e ardhshme. Në një periudhë pajtimi politik dhe sulmesh ndaj qeverisë së brishtë Lecornu, Marine Le Pen po shfrytëzon rastin e aventurave të këqija të Sarkozisë në burg për ta akuzuar atë për “drejtësi të politizuar” si një pikë të përbashkët të mundshme midis së djathtës së saj ekstreme dhe së djathtës Gaulliste. Për më tepër, shumë aktivistë të Le Pen bërtisnin gjithashtu “Nicolas, të duam” jashtë shtëpisë së saj në mëngjesin e burgosjes së saj. Koalicioni i krahut të djathtë po bashkohet në nivelin bazë, dhe madje disa udhëheqës po e marrin në konsideratë atë, siç është Laurent Wauquiez i Republikanëve, i cili dje tha se favorizon “një bashkim që shtrihet nga Gérald Darmanin (ish-kandidatja e krahut të djathtë e Sarkozy-t) deri te Sarah Knafo (partnerja e Eric Zemmour)”. Sidoqoftë, fakti që Sarkozi nuk është një i burgosur si të tjerët vërtetohet edhe nga ajo që thotë drejtori i burgut Sébastien Cauwel: “Qëllimi është të parandalohet presidenti të takohet me të burgosur të tjerë në qelinë e tij, në oborr, në kafene ose në “dhomën e vizitave”. Izolimi absolut është i nevojshëm për rehatinë dhe sigurinë e tij, aq sa dy oficerë policie tani jetojnë në qelinë ngjitur, duke punuar me turne 12-orëshe për të mbrojtur Sarkozin. Ky shqetësim i ka zemëruar rojet e burgut, madje edhe të burgosurit: në një burg të mbipopulluar, edhe nëntë metra katrorë janë të çmuar. Pastaj, “pritja në radhë në dhomën e vizitave ishte tashmë një punë e rëndë”, thotë gruaja e një të burgosuri, “e lëre më tani
që do të duhet të presim që Sarkozi dhe Carla Bruni të marrin kohën e tyre”. Kjo bashkëjetesë nuk është diçka që i pëlqen kujtdo, veçanërisht pasi, sipas pikëpamjes së Sarkozisë dhe Le Pen, ligji nuk është aspak i njëjtë për të gjithë, por, me disa politikanë, është shumë i ashpër.
