MESAZH KOMBËTAR ME RASTIN E PAVARËSISË
Nga Flamur Buçpapaj
Në këtë ditë të shenjtë për kombin shqiptar, Ditën e Pavarësisë, dua t’i drejtoj vendit tim urimet më të sinqerta. Gëzuar këtë ditë të lavdishme që mban në vete sakrificën, gjakun, lotin dhe krenarinë e një populli që kurrë nuk u përkul. Uroj që flaka e lirisë të mbetet udhërrëfyesi ynë, siç mbeti që nga koha e Ismail Qemalit, Isa Boletinit dhe rilindësve që përjetësuan identitetin shqiptar.
Pavarësia nuk lindi në një ditë. Ajo është rezultat i një rruge të gjatë përmes sakrificave dhe përpjekjeve titanike. Shqiptarët, nëpër shekuj, mbajtën gjallë dritën e gjuhës, të besës dhe të lirisë, edhe kur bota i linte në harresë. U ngritën me penë, me armë, me kulturë e shkollë, duke trashëguar idealin e një Shqipërie të lirë. Dhe më 28 nëntor 1912, Shqipëria lindi si shtet i pavarur, e brishtë por e vendosur të jetojë.
Megjithatë, pavarësia jonë u pagua me një plagë të madhe historike: copëtimin e trojeve shqiptare. Vendimet e padrejta të kohës lanë jashtë kufijve më shumë se gjysmën e shqiptarëve: Kosovën, Iliridën, Preshevën, Tetovën, Ulqinin, Tuzin, Plavën e Gucinë, e mbi të gjitha Çamërinë martire. Këto janë plagë që nuk i ka shëruar koha, sepse kombi është një dhe duhet të jetojë i bashkuar. Populli shqiptar nuk harroi kurrë vëllezërit e tij; i mbështeti, i priti, i ndihmoi dhe luftoi për ta. Pavarësia e Kosovës u bë triumfi më i madh i shekullit tonë, një hap historik drejt ribashkimit shpirtëror dhe politik të të gjithë shqiptarëve.
Por sfidat nuk mbarojnë këtu. Shqipëria është përballur me mungesën e shtetit të fortë, me korrupsionin, me emigrimin masiv, me varfërinë dhe me dobësimin e institucioneve. Pasuritë kombëtare janë shpesh të rrezikuara, ndërsa integrimi europian mbetet premtim i hapur. Sot pavarësia rrezikohet jo nga ushtritë e huaja, por nga humbja e shpresës, mosbesimi, varësia ekonomike dhe largimi i rinisë.
Megjithatë, fitojmë gjithnjë e më shumë. Shqipëria është pjesë e NATO-s; Kosova është shtet i lirë; diaspora shqiptare po shkëlqen; arti, kultura dhe fjala e lirë jetojnë më të forta se kurrë. Rinia shqiptare po e ngre vendin në arenën ndërkombëtare, ndërsa identiteti ynë kombëtar po rritet me dinjitet.
Sot, mbi këtë ditë të shenjtë, ne duhet të bëjmë një betim kombëtar te Flamuri Kuqezi. Ky flamur nuk është thjesht simbol; ai është amaneti i gjakut, historia jonë, shpirti ynë. Le të betohemi se do ta mbrojmë, do ta nderojmë dhe do ta çojmë drejt qëllimit të madh të të parëve tanë: bashkimin e shqiptarëve, forcimin e shtetit, mbrojtjen e territorit dhe rikthimin e dinjitetit kombëtar. Flamuri na thërret për unitet, për punë, për drejtësi dhe për dashuri ndaj atdheut.
Në këtë përvjetor, le të betohemi se nuk do ta lëmë Shqipërinë vetëm. Se do ta bëjmë më të drejtë, më të fortë, më moderne dhe më të bashkuar. Se do të punojmë për një të ardhme ku asnjë shqiptar të mos ndihet i braktisur. Se do të ecim përpara si një komb i vetëm, kudo që jetojmë.
Pavarësia është kryevepra e kombit shqiptar, por është edhe detyra jonë më e madhe. Le të qëndrojmë bashkë, me besë, me dinjitet dhe me shpresë. Le të punojmë që flamuri ynë të valojë gjithmonë i pastër, krenar dhe i papërkulur.
Gëzuar Ditën e Pavarësisë!
Rroftë Shqipëria!
Rroftë Kombi Shqiptar!
Nën këtë flamur, jemi një!
Me nderim,
Flamur Buçpapaj
