Aurelio De Laurentiis, president i Napolit dhe veteran i kinemasë, ndan aventurën e tij në botën e futbollit, e cila nisi në mënyrë naive, por e udhëhequr nga një filozofi krijuese. Mes disiplinës, shpirtit sipërmarrës dhe bashkimit të kinemasë me futbollin, ai eksploron sfida dhe suksese, duke shfaqur vizionin e tij për ndërtimin përtej skenarit.
ADL dhe gafa kur bleu Napolin
Aurelio De Laurentiis, presidenti i Napolit, është një figurë që me siguri nuk kalon pa u vënë re në botën e futbollit. Karriera e tij shtrihet mes kinemasë dhe futbollit, dy universesh që duken të largëta, por që ai ka ditur t’i harmonizojë me mjeshtëri. Në një intervistë për RSI, Radiotelevizionin zviceran, De Laurentiis ka zbuluar disa aspekte të panjohura të aventurës së tij në futboll, plot anekdota dhe reflektime.
Fillimi naiv në futboll
“Kur mbërrita në futboll, nuk dija asgjë për të”, ka rrëfyer De Laurentiis me sinqeritetin e tij tipik dhe çarmatosës. “Mendoni që kur më flisnin për 4-4-2, unë mendoja se ishte një mënyrë për t’u ulur në tavolinë, dhe të gjithë qeshnin.”
Kinemaja dhe futbolli: dy botë, një filozofi
De Laurentiis bën një paralelizëm interesant midis kinemasë dhe futbollit, dy botëve që e përfaqësojnë më shumë: “Kinemaja më ka mësuar disiplinën, dashurinë për punën dhe profesionalizmin.” Nga kjo kuptohet sa shumë ka ndikuar përvoja e tij në kinema në mënyrën e menaxhimit të klubit të Napolit. Presidenti flet për krijim, për ndërtimin e diçkaje nga hiçi, sikur të ishte duke prodhuar një film.
Lexo më tej: Sherri mes Conte e Lautaro në Napoli-Inter me inate të bartura: “Fenomen i ka*it”
Në botën e kinemasë, De Laurentiis shpjegon: “Kinemaja është liri, një oqean idesh ku mund të zgjedhësh historinë që do të tregosh.” Dhe në një botë kaq dinamike e të paparashikueshme si ajo e futbollit, qasja krijuese e një regjizori përshtatet pothuajse në mënyrë natyrale. Megjithatë, ai nuk harron të theksojë ndryshimin thelbësor midis të dy fushave: “Futbolli, përkundrazi, është i paparashikueshëm: nuk ekziston asnjë skenar.”
