Hyrja në fushë, edhe në mënyrë të papritur pasi në ditët para ndeshjes dukej se nuk do të ishte as i grumbulluar, erdhi në minutën e 87’ të Juve-Borussia Dortmund. E megjithatë, Edon Zhegrova ia doli t’i bëjë tifozët bardhezinj të dashurohen vetëm për dhjetë minuta. Ishte pikërisht ai që solli shkëndijën që çoi te goli i barazimit përfundimtar 4-4 në minutën e 96-të (prej këtu edhe dhjetë minutat totale të paraqitjes së ish-lojtarit të Lille), me topin e dhënë te Vlahovic pas një driblimi, dhe më pas goli i Kelly i shërbyer pikërisht nga serbi.
Një çlirim edhe për vetë Zhegrovën, i cili, pasi luftoi me pubalgjinë gjatë gjithë sezonit të kaluar, është ende duke kërkuar formën më të mirë; për këtë arsye dukej se nuk do të ishte as në stol në Champions League. Por përparimet fizike, edhe të papritura në kuptimin pozitiv, kanë qenë më të mira nga sa pritej dhe për këtë arsye Igor Tudor e grumbulloi. Jo thjesht për numër, por sepse, nëse ndeshja do ta kërkonte, ai donte të mbështetej tek ai. Dhe kështu ndodhi.
Mund të ndodhë, duhet të ndodhë, edhe nesër kundër Veronës kur kosovari mund të shihet në fushë për një pjesë loje edhe më të gjatë. E vërtetë që Yildiz do të kishte nevojë të pushojë, por do të ishte e çuditshme ta shohësh menjëherë titullar, një rrezik që ndoshta Tudor nuk do ta marrë ende me mençuri. Por Zhegrova, megjithatë, të rikthehet në fushë me vazhdimësi pas muajve të makthit e konsideron tashmë një fitore. Pjesa tjetër do të tregohet nga një sezon i tëri për t’u luajtur, në të cilin ai dëshiron të kthehet të jetë i vazhdueshëm dhe vendimtar, ashtu si kundër Dortmundit.
