Oliver Alfonsi i besoi personit të gabuar dhe ka paguar një çmim shumë të shtrenjtë. Sulmuesi suedez i Varbergs BoIS, me një të shkuar edhe te kombëtaret e të rinjve të vendit të tij, ka përfunduar jashtë për një dëmtim shumë të veçantë. Përgjegjës për atë që ndodhi, fizioterapisti që po e ndiqte, i cili përfundoi duke ia përkeqësuar dhe jo pak situatën.
Alfonsi i shkatërruar nga fizioterapisti i tij
Alfonsi ishte një nga liderët e skuadrës së tij në kampionatin e dytë profesionist suedez, Superettan. Shtatë gola në nëntë javë për anësorin e djathtë, i cili megjithatë filloi të akuzonte probleme fizike pas 12 ndeshjesh. Dhimbje në një gju për Oliver, i cili iu nënshtrua një rezonance magnetike duke pasur frikë pasojat e operacionit të kryer në 2023, kur kishte pësuar një dëmtim të ligamentit të kryqëzuar.
Fatmirësisht asgjë e rëndë në një moment të parë: Alfonsi do të duhej të qëndronte i ndalur 4-6 javë për pasojat e një edeme në pjesën e pasme të ligamentit të kryqëzuar anterior. Që këtej e tutje, megjithatë, gjërat morën një rrjedhë të keqe: futbollisti e theu sërish ligamentin e kryqëzuar gjatë një seance me fizioterapistin.
Aftonbladet sjell rrëfimin e tij: “Duhej të ishte rehabilitim për 4-6 javë, kështu që shkova te një fizioterapist dhe aty ndodhi sërish. Bëhej fjalë për affondi me pesha, duke kërcyer nga një këmbë te tjetra. Aty ndodhi sërish. Pas pesë minutash ai më tha: ‘Ligamenti i kryqëzuar është në rregull’. Pastaj bëmë kontrollet me rezonancë disa ditë më pas dhe ndërkohë ishte i thyer”.
Çfarë ndodhi atëherë?
Si u soll me fizioterapistin: «Jo… nuk kam folur më me të. Babai im i ka dërguar disa mesazhe, por gjithsesi nuk mund të bëhet asgjë tani. Ajo që ndodhi ka ndodhur. Sigurisht, mund të jesh i zemëruar, por nuk të çon askund. Ligamenti i kryqëzuar mbetet i thyer».
Ironia lidhet me faktin që Alfonsi ka një fizioterapiste të besuar, por nuk mundi të mbështetej tek ajo sepse ishte jashtë: «Kisha qenë me të për dymbëdhjetë muaj kur bëra rehabilitimin e parë pas dëmtimit të ligamentit të kryqëzuar. Është me të vërtetë shumë e zonja dhe do të jetë ajo që do të më ndjekë tani. Është hera e dytë që ndodh, kështu që tani nuk dua të rrezikoj të kthehem shumë shpejt. Dua të jem sa më i fortë të jetë e mundur kur të rikthehem. E di që në muajin e nëntë më kruhen tashmë këmbët dhe do të kem shumë dëshirë të luaj, por ndoshta do të më duhet të frenohem dhe të respektoj dymbëdhjetë muajt».
