Mes më shumë se 67 190 palestinezëve të vrarë në luftën e Izraelit në Gaza, një numër veçanërisht i madh i viktimave kanë qenë gazetarët dhe punonjësit e medias. Më shumë se 184 gazetarë janë vrarë nga Izraeli në këtë luftë, sipas Komitetit për Mbrojtjen e Gazetarëve.
Gazetarët palestinezë në Bregun Perëndimor të pushtuar ishin në gjendje të shihnin sakrificën e kolegëve të tyre në Gaza vetëm nga larg. Por ata janë përballur edhe me sfidat e tyre pasi Izraeli vazhdon praktikën e tij pothuajse të përditshme të bastisjeve në të gjithë territorin palestinez.
Teksa palestinezët në Gaza shprehën lehtësim nga lajmi i marrëveshjes së armëpushimit, gazetarët në Hebron, në Bregun Perëndimor jugor, po dokumentonin se si palestinezëve po u kufizohej lëvizja nëpër pjesë të mëdha të qytetit për shkak të fluksit të izraelitëve hebrenj si rezultat i festës hebraike të Sukotit.
Ndër zonat ku lëvizja e palestinezëve është kufizuar është Xhamia Ibrahimi, e njohur edhe si Shpella e Patriarkëve, në Hebronin qendror. Teksa gazetarët filtronin nëpër rrugët e bllokuara nga Izraeli, ata u dërguan mesazhet e tyre kolegëve të tyre në Gaza – të cilët u detyruan të duronin 2 vjet luftë të shënuara nga zhvendosja, uria dhe humbjet.
“Një mijë bekime për të gjithë ju – ata që punojnë me agjencitë ndërkombëtare, kanalet televizive, faqet e internetit, stacionet radiofonike dhe në terren. Ju dhatë gjithçka dhe sakrifikuat jashtëzakonisht shumë. Lutem që vuajtjet tuaja të marrin fund pas dy vitesh ferri dhe që të mos përjetoni kurrë një luftë tjetër. Mesazhi juaj ishte më i shenjti dhe më i fuqishmi në histori. Ju tronditët botën – sepse përcollët të vërtetën. Askush nuk mund ta kishte bërë atë që bëtë ju” – shprehet gazetari Mamoun Wazwaz.
“Ndikimi psikologjik dhe emocional i atyre që vdiqën nuk do të zbehet kurrë. [Më kujtohet kur shefi i zyrës së Al Jazeera në Gaza] Wael Dahdouh qëndroi mbi trupin e të birit dhe tha: “Ata u hakmorën ndaj nesh përmes fëmijëve tanë”, – ndjeva se këto fjalë më prenë thellë në zemër. Pashë pamjet në televizion dhe shpërtheva në lot. Imagjinoni si duhet të jenë ndier kolegët e tij, të cilët e jetojnë këtë me të.
Ne jetojmë këtu në Hebron në kontakt të vazhdueshëm me forcat pushtuese izraelite – ka inkursione dhe pika kontrolli ushtarake të shpeshta. Pas fillimit të luftës, pas 7 tetorit 2023, konfrontimet dhe përleshjet ishin intensive.
Ata na trajtuan si pjesë të luftës, jo si vëzhgues neutralë, dhe përdorën çdo mjet të mundshëm për të na luftuar. Shumë herë, i thoja lamtumirë familjes sime sikur të ishte hera e fundit” – shprehet ai.
Malak al-Atrash, gazetare dhe studente e medias ka bërë gjithashtu një mesazh ku shprehet: “Ju gazetarët në Gaza sakrifikuat jetën tuaj për popullin dhe atdheun tuaj. Ju rrezikuat gjithçka për të përcjellë të vërtetën, vuajtjet dhe krimet kundër popullit të Gazës. Sa herë që vritet ndonjëri prej jush, ndiej sikur kam humbur dikë vetë – sikur të isha unë i plagosur ose i arrestuar.”
“Ju e përcollët mesazhin deri në frymën tuaj të fundit dhe nuk u ndalët kurrë. Ju na frymëzoni të vazhdojmë rrugën që ju dhe brezat para jush filluat. Faleminderit për çdo foto, çdo shkrepje, çdo moment që kapët që bota të shihte shumë, shumë fytyra të luftës. Lufta nënkuptonte zhvendosje. Lufta nënkuptonte uri. Lufta nënkuptonte të qenit në shënjestër të ushtrisë. Lufta nënkuptonte ndalimin e arsimit. Përmes punës suaj, ju e bëtë botën të shihte gjithçka” – thotë ajo.
“Ndjenjat e mia janë kontradiktore sot, pasi u shpall armëpushimi. Ne në Bregun Perëndimor ndoqëm gjithçka që ndodhte në Gaza, ku qindra gazetarë u vranë ose u plagosën, disa prej tyre humbën gjymtyrë. Ajo që ndodhi ishte një krim i vërtetë, një gjenocid. Gazetarët [u shënjestruan veçanërisht] sepse pushtimi nuk do që raportet të dalin nga Gaza” – thotë gazetari palestinez Raed al-Sharif.
“Sinqerisht, ndihem i turpëruar si gazetar palestinez. Pavarësisht sakrificave tona në Bregun Perëndimor, ato nuk përbëjnë as një pikë uji në det të asaj që përjetuan kolegët tanë në Gaza. Ata ofruan jetën dhe trupat e tyre – sakrifica më e çmuar nga të gjitha.
Është detyra jonë si gazetarë palestinezë të përhapim zërin e popullit tonë të shtypur dhe të vazhdojmë udhëtimin. Ata që më kanë prekur më shumë janë kolegët tanë martirë – si kameramani i al-Ghad, Yazan al-Zuweidi, dhe Anas al-Sharif dhe Mohammed Qreiqeh të Al Jazeera-s . Sa i përket Nidal al-Ëahidi -t , ai është zhdukur që nga 7 tetori [2023] – nuk e dimë nëse është i ndaluar, martirizuar apo i plagosur. Kjo mungesë dhemb thellë” – shkruan ai.
